Olaylar karşısında göstermiş olduğum tavır, sahip olduğum en büyük güçtü. Hayatın bana yapmış olduğu sürprizlere ve acımasızlıklara karşı, benim vereceğim tepki ve alacağım kararlar; kim olduğumu ortaya koyarak beni değerli veya değersiz kılacaktı. Olayları değiştiremez ve olmuşlara çare bulamazdım! Tersine yalnızca, gerçekleri kabullenecek gücüm ve iradem vardı. Buna gücüm yeterdi! Yaşamın ağır yükünü kaldırabilirdim. Her şeyi ve herkesi sevme cesaretini de göstererek acı çekmekten kurtulabilirdim. Sevgi, bedavaydı. Hem de herkese yetecek kadar.Sevgi insanın içini ısıtan, sadece basit bir kelime olmaktan öte,çok derin anlamlar taşıyan, kalpler arasında köprü kuran, merhametin, şefkatin, ilginin, duyarlılığın, iyiliğin sembolüydü.